สงสารแม่ตัวเองแต่ทำอะไรไม่ได้ โดนญาติพี่น้องเอาเปรี่ยบ

ทุกๆครั้งหนูรู้สึกสงสารแม่ตัวเองมาก.แต่แม่เค้าคงสบายใจที่เป็นแบบนี้ก็ได้ แค่เราเห้น อดที่จะคิดไม่ได้เฉยๆที่ทำกับแม่เรา. แม่เป็นพี่โตสุด มีน้อง4คน ซึ่งเป็นน้าเรานั้นเอง..  ทุกๆครั้งแม่เห้นอะไรอร่อยจะซื้อมาให้น้องๆกินด้วย แต่พอเค้ากินจะชอบบอกไม่อร่อยซื้อของไม่เป้นอย่าซื้อเลย  บางทีอยากกินทุเรียน อยากกินนุ้นกินนี้  ยุให้แต่แม่หนูเป็นคนซื้อให้กิน. ไม่คิดจะซื้อกินเองกันบ้างหรอ แล้วญาติพี่น้องอะไรจะยุให้แต่เสียเงินเสียทอง. แต่แม่ก็ยอมตลอด เค้าพูดอะไรก็ เออ ออ ตามไปหมด มีครั้ง1หนูจุกในใจจนแอบร้องไห้. แม่ทำกับข้าว ท่าทางแม่อารมณ์ดีมาก. มีความสุข ยิ้มไปด้วยทำกับข้าวไปด้วย. เพื่อจะกินกับน้องๆ. แต่พอทำเสร้จไม่มีใครมากินที่บ้านแม่สักคน. จนแม่ห่อข้าวไปให้. 4ครอบครัว เสร้จ แล้วมานั่งกินข้าวในบ้านคนเดียวทำหน้าเศร้าๆ. หนูเสียใจมาก. ได้แต่คิดว่าทำไมแม่หนูถึงโดนแบบนี้ (แม่โดนหลายอย่างเล่าหมดคงหลายวัน)😭😭  บางทีแม่ไม่อยู่พากันรวมหัวนินทราแม่. ซึ่งหนูเปิดร้านอยู่ใกล้เค้า. หนูได้ยินทุกอย่าง. บางทีกินแต่ของดีๆ ไม่เรียกแม่หนูสักคำ. ทีแม่มีอะไรแม่ให้แต่น้า. แบ่งปันทุกอย่าง แม้แต่เงิน. น้ายืมเงิน. คืนบ้างไม่คืนบ้าง. แม่ก็ไม่ว่าอะไร. แถมบอกไม่ต้องคืนก็ได้. ลดให้จ่ายน้อยลงบ้าง. ผิดกับน้าๆที่เวลาแม่ไม่มียืมก็ยาก. ถวงทุกบาท ห้ามขาด. พอยังไม่มีให้ก็ไปนินทรา หนูอยุ่กับน้าหนูรุ้ทุกอย่าง. เจ็บใจ. เสียใจ. แต่ไม่เคยเล่าให้แม่ฟัง. เพราะเคยเล่าแม่ด่าเราเฉยเลย. เก็บไว้คนเดียวดีกว่า. ให้แม่สบายใจ. แต่ข้างในหนูรุ้ว่าแม่ทุขบ้างแหล่ะ  หนูสงสารแม่. ไม่อยากให้แม่โดนแบบนี้เลย. 😭😭😭😭